Mijn coachee zat in het 3de humane wetenschappen en had 4 buizen: Frans, Nederlands, Engels en Wiskunde. Gezien ze dyslexie heeft hebben we voor Nederlands afgesproken dat zij op het internet kijkt welke hulpmiddelen ze kan gebruiken. Daarnaast volgde ze bijles Frans en Wiskunde, waarbij we hebben afgesproken dat zij hulp gaat vragen en veel oefeningen gaat maken om theorie direct met praktijk te linken. Bij haar tweede rapport had ze dezelfde buizen en besloten we dat we een andere aanpak nodig hadden. Gezien de buizen op taalvakken hebben we ons verdiept in haar dyslexie. Via de site eurekaonderwijs.be/leerstoornissen/dyslexie zijn we gaan kijken wat er voor haar van toepassing is, wat dyslexie voor haar betekende en wat de school doet om haar hierin te ondersteunen. Helaas bestaat deze site niet meer. Er waren opsommingen van waar mensen met een dyslexie goed in zijn en waar minder en wat de school wel moet doen en zeker niet moet doen bij leerlingen met dyslexie. Samen hebben we deze lijst bekeken en heeft ze zelf aangeduid wat voor haar van toepassing is en waarin ze zichzelf herkent. Vervolgens hebben we een afspraak gemaakt met haar klastitularis om de resultaten te bespreken en samen tot bekijken hoe de school haar kan ondersteunen. Volgens de school hielden ze rekening met haar toestand maar bij nader toezicht bleek dit niet helemaal het geval te zijn. Na het gesprek is de school een beetje in actie geschoten en heeft haar bepaalde ondersteuningsmiddelen toegekend. De coachee heeft heel wat doorzettingsvermogen. Ze heeft haar buizen voor Engels, Nederlands en wiskunde opgehaald en had net een te kort voor Frans. Wat ook belangrijk is om te melden is dat de leerkracht Frans op het begin van haar schooljaar had vermeld dat ze niet zal slagen voor Frans. Uiteindelijk heeft ze een B-attest gehaald. Nu volgt ze de richting sociaal technische wetenschappen. De belangrijkste verandering is dat ze nu beter begrijpt wat dyslexie voor haar betekend en dat ze hiermee zelf aan de slag kan om na te gaan of ze hier voldoende ondersteuning in krijgt. De school waar ze nu zit (aVant) houdt hier rekening mee en dat merk je ook aan haar resultaten. Ze heeft tot nu toe geen tekort.

Ik ben blij dat ik op tijd hulp heb gevraagd. Mijn coach heeft me enorm geholpen met mijn dyslexie. Door haar begrijp ik wat het inhoud en wat ik er mee moet doen. Ik en mijn coach hadden geen goede start want we zagen het probleem fout. We zochten voor oplossingen voor mijn Frans dat leidde tot meer werk voor mij wat ik niet kon doen gezien de hoeveelheid taken en testen die ik had van school. Gelukkig hebben na de 2de ontmoeting onze strategie veranderd, waardoor we het probleem beter konden aanpakken. Het heeft uiteindelijk goed geholpen want ik had 3 van de 4 buizen opgehaald waar ik heel trots op ben. Ik heb betere manieren gevonden om te studeren met mijn dyslexie met behulp van mijn coach. Ze heeft er voor gezorgd dat ik dieper in dyslexie ging kijken en hoe ik beter kan studeren waardoor ik mijn studiemethode heb veranderd. Dit heeft me heel hard geholpen. Ik begrijp nu ook veel beter wat mijn sterke punten zijn en wat mijn minder sterke punten zijn. Dat is ook te merken aan mijn punten. En door mijn coach haar uitleg over mogelijke andere richtingen en scholen en haar eigen levenservaring, kon ik mijn B-attest beter accepteren en kwam dit minder hard aan. Ik kon altijd bij haar terecht als ik vragen had of als ik met iets zat, waarvoor ik dankbaar ben.

Sinds hij in 2010-2011 vanuit Afghanistan/Iran in België was aangekomen en het statuut van vluchteling had aangevraagd had hij het Nederlands perfect onder de knie gekregen. Hij was er ook in geslaagd om tegen de waterval in te zwemmen en van een technische school in het ASO terecht te komen. Hoe gedreven mijn coachee ook was in zijn extra-curriculaire activiteiten, op school ging het de laatste tijd veel moeilijker. Toen we zijn tijdsbesteding bespraken, bleek dat hij buiten schooltijd minder dan drie uur per week met schoolwerk bezig was en tijdens de examens op het allerlaatste moment aan de slag ging. We ontwierpen een realistisch weekschema waarin we geleidelijk meer tijd reserveerden voor studie en huiswerk. We bespraken ook hoe hij minder tijd aan zijn telefoon kon besteden en vroeger kon gaan slapen. Met de examens in aantocht spraken we af dat hij zijn weekendbaan in de horeca vanaf een bepaald moment zou pauzeren om meer tijd vrij te maken om te studeren. Tijdens de daaropvolgende weken volgde ik telefonisch of het lukte om het schema te volgen. Het werd snel duidelijk dat de praktijk niet altijd even vlot verloopt als de theorie, maar ik probeerde hem aan te moedigen om steeds opnieuw te proberen slechte gewoontes af te bouwen. Daarnaast spoorde ik hem ook aan om uitleg te vragen aan zijn leraars. Toen de examens in zicht kwamen kwam hij zelf met een grote 'doorbraak': hij had een gepensioneerd lerarenkoppel gevonden vlakbij zijn school waar hij tijdens de examenperiode mocht gaan studeren. Dat bleek een excellente studieomgeving met weinig afleiding, veel aanmoediging en voldoende sociale controle (accountability).

De bijdrage van PEP! t.o.v. mij ging niet om de inhoud van mijn cursus. PEP/Coach dat ik toegewezen kreeg hielp mij plannen, organiseren en uitvoeren. Leren nee zeggen en leren blokken. Uiteindelijk als je weet hoe te studeren dan kan je van start gaan met leren. Mijn coach en ik hebben voor het eerst in mijn stad (Oudenaarde) afgesproken en daarna telefonisch contact gehouden. Hij heeft me geholpen om alle externe excuses van niet te kunnen studeren uit te sluiten en uiteindelijk mijn diploma te behalen. Ik was enorm blij om als eerste in de familie afgestudeerd te zijn en de stap naar het hoger onderwijs te zetten.